ในโลกอุดมคติ
ผู้ชายเจ้าของเครื่องหมายการค้า “เดี่ยวไมโครโฟน” จากเด็กบ้านบึง จังหวัดชลบุรีลูกแม่ค้า จากการทำงานตัดแปะอาร์ตเวิร์คให้สำนักพิมพ์เล็กๆ จับผลัดจับผลูไปเป็นพิธีกร ก้าวไปสู่ superstar เต็มตัว
เขาเริ่มต้นคลำ เดี่ยวไมโครโฟนครั้งแรกขึ้นในวันที่ประเทศไทยยังไม่รู้จัก stand up comedy ความสำเร็จของเขาอาจจะแค่จากความตลก แต่ใครจะรู้ล่ะว่า คนคนนี้ยังมีความเป็นผู้นำและที่ชอบที่สุด อุดมคติของเขาเป็นอุดมคติที่ใช้ได้จริง
เป็นอีกหนึ่งความชอบของผม เขาดูเหมือนเป็นคนตลกนะ เหมือนชีวิตเขาเห็นเรื่องทุกเรื่องไม่ว่าดีร้าย เป็นตลกไปซะหมด และเขาก็ได้ถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆในแบบฉบับตลกๆของเขาให้ผู้คนพบเห็นมากมาย แต่ในอีกแง่หนึ่ง เขาคือคนแกร่งคนหนึ่งที่ผ่านมาถึงจุดนี้ได้ อุดมคนนี้มีเคมีบางอย่างที่เป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคนได้
ชีวิตประจำวันของเขาเรียบง่าย อยู่บ้านตั้งแต่เช้ายันเย็น วาดอะไรเล็กๆน้อยๆ ปั้นนู้นปั้นนี่เล่นและต้องคุมลูกน้องอีกหลายชีวิต ส่วนใหญ่เขาผลาญเงินส่วนใหญ่ไปถึง 25% ของเงินเดือน กับการซื้อหนังสือ
“ผมโชคดีเป็นคนไม่บ้าอะไรเลย ไม่ติดกับอะไร เกิดชาติหน้าก็อยากเป็นคนแบบนี้” อุดมกิจคือสำนักงานภายใต้การบัญชาจากชายคนนี้
“การฟังเป็นสิ่งที่ได้มาโดยไม่ต้องเสียเงิน ฟังให้ลึกซึ้ง อย่าฟังแค่เขาพูดอะไร แต่ให้ฟังว่าจริงๆใจเขาอยากจะบอกอะไร” แน่นอน ทักษะที่สำคัญของผู้นำคือการสื่อสารและการฟังคือหัวใจของการสื่อสาร “คนเรานะบางวันจิตมันก็โตบางวันก็แฟบ เราเป็นทั้งคนดีและคนไม่ดีเป็นคนที่ดูเหมือนจะไม่ตื่นเต้นกับอะไรเลย แต่อีกไม่กี่นาทีก็อาจตื่นเต้นมากกับอะไรบางอย่าง มันเกิดๆดับๆอยู่ตลอดเวลา มนุษย์เราเป็นเช่นนี้ เราเป็นสัตว์โลกอาศัยอยู่ในวงจรนี้”
“ผมใช้ชีวิตแบบทีเล่นทีจริง ไม่ได้แยกว่าอันไหนเป็นงานอันไหนเป็นเล่น ทำงาน6เดือนอีก6เดือนเที่ยว การท่องเที่ยวบางครั้งมันมีอะไรติดมือกลับมา อย่างน้อยการได้ไปเจอผู้คน ฟังอะไรใหม่ๆมันก็ช่วยปรับทรรศนะคติเราให้กว้างขึ้น” “การเลือกทุกอย่างบนโลกนี้มีทั้งข้อดีข้อเสีย มนุษย์ต้องเจอ ธรรมชาติจะส่งแบบทดสอบมาให้เราเลือกทุกช่วงชีวิต เช่น เอนท์คณะไหนดี จะเลือกคู่แบบไหนดี ทำงานอะไรดี กินอะไรดี มันมีให้เลือกอยู่ตลอดเวลา แล้วไม่มีใครบอกได้ว่าเลือกถูกเลือกผิด แต่ต้องเลือกและต้องรับผิดชอบสิ่งที่เลือกแค่นั้นเอง” แสดงให้เห็นว่าเขาพร้อมรับผิดชอบทุกอย่างที่จับต้อง
“การดูแลลูกน้อง ใจความสำคัญจริงๆคือ ใจเขาใจเรา ลูกน้องผมทุกคน ช่วงทำเดี่ยว นอนด้วยกัน ตื่นเช้ามาล้อมวงกินข้าวพร้อมกัน รถก็ใช้เราของเรา ไปเที่ยวต่างประเทศก็พากันยกโขยงไป ผมมีอะไร กินอะไร ลูกน้องผมก็ได้เหมือนๆกัน ถ้าเขามาทำงาน แล้วต้องเสียค่ารถค่าข้าว เดือนๆนึงจะไปเหลืออะไร” และสิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้นำคือการมีเมตตา มอบความรักให้แก่ลูกน้อง “คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อทำทุกอย่าง คนทุกคนไม่ได้วิ่งเข้าเส้นชัยตลอดเวลา บางครั้งควรจะยืนข้างสนามคอยปรบมือให้คนอื่นบ้าง โห่ร้องยินดีกับเขา”
“การคิดมากเกินวัย บางครั้งเหมือนการก่อกำแพงสูงๆในใจ มันจะไปปิดกั้นประสบการณ์ดีๆ อีกหลายอย่างที่จะเข้ามา” : อุดม แต้พานิช
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น